I ROZDZIAŁ

Cześć, jestem Aleksandra i opowiem wam moją historię:

Hmm...od czego zacząć? Najlepiej od początku. A więc:
Urodziłam się w małym miasteczku. Razem z rodzicami, bratem i dziadkiem zamieszkałam w małej wsi nieopodal. Moje dzieciństwo było dość burzliwe...Czemu:
1. Brat. STARSZY brat. Pewnie jak w większości rodzeństw, mój brat mnie bił i wyzywał. Jako, że jestem młodsza to mam mniej siły, więc to bolało. A co z rodzicami, spytacie? Otóż wydaje mi się, że to widzieli, ale nic nie zrobili.
Dobra przejdźmy dalej.
2. Mój dziadek. Niestety mój dziadek nadużywał alkoholu. Gdy się napił, robił awantury moim rodzicom. Wcześniej tego nie rozumiałam, ale z czasem dorastałam i zaczynałam rozumieć co nieco. Kiedyś pod wpływem procentów zdarzyło się, że przez okno wyleciał telewizor (na szczęście mieliśmy dwa), co nie było najmilszym przeżyciem. Nie raz groził mojej mamie, że zostawi włączony gaz i wysadzi dom w powietrze. Rodzice bali się zostawić go samego w domu...
Gdy miałam jakieś 6 lat, trafił do szpitala. Pamiętam ten dzień, jakby to było wczoraj...

Był wieczór. Razem z mamą byłam u mojej "cioci", która mieszkała niedaleko. Do mamy zadzwoniła "dziewczyna" dziadka (moja babcia zmarła na raka 4 lata przed moimi narodzinami) mówiąc, że dziadek ma sparaliżowaną całą lewą stronę. Kiedy wróciłyśmy przed domem stała już karetka i wyniosła mojego dziadka. W szpitalu okazało się, że ma udar mózgu.

Po każdej awanturze rodzice mówili nam "Nikomu nie mówcie, co się działo w domu". Dziś się zastanawiam, czy to nie przez te słowa teraz jestem taka zamknięta w sobie...

--------------------------------------------------

Przepraszam, że tak długo nic nie napisałam, że miałam wycieczkę, później nie było mnie przez cały długi weekend no i wystawianie ocen. Jednak teraz znalazłam chwilę czasu i zapraszam do przeczytania I rozdziału :)

Mam nadzieję, że wam się podoba i będziecie czytać tego bloga.

Oczywiście zachęcam do komentowanie, obserwowanie i polecania znajomym tego
opowiadania ;)